Vroeg opgestaan en vertrokken richting Struisbaai.
We blijven langs de kust rijden, geen autostrade voor ons. De kustlijn is hier gewoon prachtig! Dus stoppen we weer enkele keren om van het uitzicht te genieten en foto’s te maken. In Betty’s Bay stoppen we om te ontbijten. Eigenlijk is het bijna een lunch.
Ons maagje goed gevuld rijden we weer verder tot in Hermanus, het dorp om walvissen te spotten maar dan wel in de afrikaanse winter. Dus nu zijn er geen, dat wisten we wel, maar nu we hier toch voorbij rijden, willen we wel eens gaan zien naar de kust van Hermanus. Het is er heel mooi, er zijn vele parkings en zitbankjes speciaal om walvissen te spotten. Zonder walvissen is het hier ook prachtig en we rijden naar de volgende parking met mooi uitzicht. In het dorp zelf is het redelijk druk. Alle terrasjes zitten vol. Er is ook een belgische bakkerij.
Als we verder rijden merken we dat de natuur veel droger word, minder groen. We zouden graag iets gaan drinken maar nergens iets te vinden. Het is hier leeg, weinig bevolking of enig leven te zien.
Na een lange tijd rijden komen we aan een kruispunt in ‘the middle of nowhere’(kruising van de R316 en R326). We zien een ‘padstal’, de ‘Van Brakel Stoor’. We gaan kijken of we iets kunnen drinken.
We komen binnen in het verleden! Het is een oude boerderij, je kan er allemaal zelfgemaakte producten kopen, zoals koekjes, contituur, biltong (gedroogd vlees), taart, meatpie. De padstal ziet eruit als een heemmuseum met allemaal werktuigen van vroeger, oude meubelen.
De eigenaresse zegt dat we gerust mogen rondlopen en zelfs achter de toog komen kijken. Het is een aangename verassing na deze lange rit en zeker een aanrader om even te stoppen! Als we verder rijden krijgen we donkere wolken en... regen!
Als we in Struisbaai aankomen rijden we toch nog naar Cape Agulhas waar de Indische en de Atlantische oceaan samenkomen. Het zuidelijkste punt van Afrika! We maken foto’s en dan word het tijd om naar de Backpacker te gaan, het word alweer donker en tijd om avondeten en slapen.
In de Backpacker Cape Aghulas worden we hartelijk ontvangen door een vrouw die steeds maar ‘Easy peasy’ uitkraamt. Een hele gezellige Bp, we zijn daar natuurlijk de oudsten, maar dat vinden we niet erg.
We komen er zelfs 2 belgische meisjes tegen die stage doen in een ziekenhuis. We eten daar s’avonds een pasta met kip en dan naar bedje, we zijn moe.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten