Backpackers

De Bazbus

Wij hebben meestal in backpackers gaan slapen. We hadden altijd een double room, meestal met douche,lavabo en wc. Soms zijn het gemeenschappelijke douches en wc’s voor een aantal kamers samen, wat dan weer goedkoper is. In alle backpackers konden we ontbijt en avondeten krijgen aan heel redelijke prijzen. Meestal kon men ook drank verkrijgen. In sommige backpackers mag je je eigen drank meebrengen bij het avondeten. Soms is er ook een keuken voorzien waar je dan ook zelf kunt koken of er is een barbeque waar je je vlees op kunt bakken. Voor een redelijke prijs wordt ook je was gedaan (maar niet gestreken).

Info over backpackers in Zuid Afrika:
www.coastingafrica.com
www.backpackerinfo.co.za

In de backpackers kan je 2 boekjes krijgen met alle adressen in van backpackers en de prijzen, heel gemakkelijk! Coast to coast en Alternative Route.

Durban

 

We rijden richting Durban, niet echt om Durban te bezoeken maar mijn nichtje woont daar en we willen haar en haar man enkele dagen gaan bezoeken. Het is voelt bedrukkend aan als we in de verte al de huizen en andere gebouwen zien opdoemen. Het was zo zalig rustig in de bush! 

Durban is eigenlijk niet zo héél druk vergeleken met Brussel of Antwerpen.
Samen bezoeken we de Valley of the thousand Hills, dit is echt een prachtig stuk natuur waar je lekker kunt rondcruisen. 

We gaan ook een kijkje nemen naar de Howick Falls. We gaan ook naar zee, de Indische Oceaan, in Umlanga. In Durban zelf gaan we ook een wandelingetje maken aan de zee. Hier worden er veel souvenirkes verkocht en we gaan vergelijken. 

Op heel onze reis konden we zowat overal van die dingen kopen : tafelkleedjes, sleutelhangers, beeldjes, armbanden enz. Ik dacht dat het in Durban het duurst zou zijn, maar wat blijkt… Hier is het goedkoop! Dus als je souvenirkes wilt kopen dan moet je dat in Durban doen! 

In St Lucia was het duurste. In St Lucia vroegen ze voor een tafelkleed 700 rand, hier 100 rand!

Men nichtje is uitgenodigd op een verjaardagsfeestje en we mogen mee! Dat vinden we natuurlijk weer heel plezant, dan maken we dat ook weer eens mee. 

Op haar uitnodiging staat: B.Y.O.D. Wat wil dat zeggen? Bring your own drinks…iedereen brengt zijn eigen drank mee. Er is een grote teil voorzien met ijs in en daar kan je je drank inleggen. 

Wij nemen een koeltas mee met ons bier en onze wijn in. Er is een ‘spitbraai’, een schaap aan het spit in den hof. Een tentje en veel muziek.

St Lucia

Klaar om de walvissen te gaan spotten

We gaan naar de zee!
St. Lucia is een dorpje aan de zee, met restaurantjes, hotels, B&B’s, backpacker. Het is bekend omdat hier een groot natuurpark is. Het iSimangaliso Wetland Park. Er is het meer van St Lucia met zijn nijlpaarden en crocs. Een ongeloofelijke diversiteit aan ecosystemen omringen het 40 km lange Lake St. Lucia, van mangrovemoerassen tot gras- en bushveld. Het gebied is uitgeroepen tot werelderfgoed. We rijden door het park richting Cape Vidal. De natuur is hier prachtig. We zien buffels, zebra’s en impala’s. Het is echt uniek. Cape Vidal is een adembenemend mooi strand met hoge duinen en bossen.
We maken een boottocht op het meer en zien nijlpaarden, crocs en verschillende vogels.
We verblijven in Bib’s, een leuke backpacker. We gaan naar de winkel en kopen wat groenten en vlees. s’Avonds word de braai aangestoken en kan je je vlees braaien. Lekker gezellig en goedkoop. Het is juist weekend en hier word wel wat gefeest aan de bar. Maar onze kamer is aan de andere kant en hebben er geen last van. s’Morgens zien we hier nog een paar mensen hun roes uitslapen op de tafel en in de zetels. Als het maar plezant is geweest hé.
De volgende dag hebben we een boottocht op de oceaan gepland, op zoek naar walvissen. We worden in een jeep naar het strand gebracht samen met 8 andere mensen. De zee is heel wild maar we zijn er gerust in. De kapitein geeft ons uitleg en zegt dat het een rollercoaster gaat worden. Ik ben er al niet meer zo gerust in. We moeten een oranje jas aan en een zwemvest. Dan stappen we in de boot en gaan zitten. De boot wordt in het water geduwt door een tractor. We moeten ons stevig vasthouden en de boot vertrekt met een grote vaart over de hoge golven, golven van 6 meter hoog! Dit is echt niet te doen, we vliegen van hier naar daar en het water komt langs alle kanten over de boot over ons. We hebben moeite om ons vast te houden en ik schuif onderuit. De boot komt telkens weer naar beneden met een grote klap om dan weer terug naar boven te gaan. Dit is verschrikkelijk! Als we de branding voorbij zijn wordt de boot gelukkig wat rustiger, maar door de golven kunnen we toch niet normaal recht staan. Enkele minuten later zien we ze dan; de walvissen. Dit is echt super! Prachtig! We proberen fotos te maken, maar door het schudden van de boot lukt het niet zo goed. Uiteindelijk toch nog mooie fotos gemaakt! Dit is echt ‘once in a lifetime’.
Na ongeveer een uur op de zee gaan we terugvaren. Oh nee, weer door die branding over die hoge golven! Dit zie ik echt niet zitten maar het zal wel moeten. We houden ons stevig vast en de marteling kan beginnen. Uiteindelijk vliegt de boot in volle vaart op het strand. Dit was het, het ging iets beter dan heenvaren. Men vertelt dat het op het nippertje was van niet uit te varen omdat de zee te ruw is. Ja zeg, dit doe ik nooit meer! Het was een fantastische ervaring, maar een serieuze marteling voor ons lijf, we zijn er een paar dagen stijf van en we hebben hier en daar wat blauwe plekken.
s’Avonds willen we internetten in de backpacker en gaan naar de receptie. Het wil weer eens lukken het internet werkt niet. Overal hebben ze internet maar het werkt nooit. Afrika hé. We willen onze kamer betalen met visa, maar wat denk je? Nu werkt dat ook juist even niet. Morgen misschien. En als we de volgende dag teruggaan werkt het nog niet. Morgen misschien. We proberen dan maar eens te bellen naar het thuisfront met een publieke telefoon. We werpen geld in het ding…werkt niet natuurlijk. We maken er ons niet druk over, we hebben ons aangepast.

KwaZoeloe-Natal

We rijden naar de grens van Swaziland om terug naar Zuid Afrika te gaan. Aan de grens gaan we een stempeltje halen. Ik bekijk de stempel; 13 augustus. Hoe? We zijn toch al de veertiende? Zijn stempeltje nog niet verzet? We laten het maar zo en rijden verder.

Ons "cabin in the bush" bij Insinkwe backpacker

We komen aan in Hluhluwe en nemen onze intrek in de Insinkwe backpacker. Een mooie backpacker met chaletjes. We nemen zo een chaletje. S’avond eten we hier weer heel lekker; de ene dag braai (barbecue) de andere dag fish and chips met vele groenten. Terwijl we eten legt men wat fruit op een voederplankje. Ineens komen er allemaal bushbaby’s (nachtaapjes) uit de bomen!
We besluiten om dan toch naar het Emdoneni Cat Rehab te gaan, ondanks onze slechte ervaring met Moholoholo. Dit is echt heel wat anders! Hier kweekt men met de dieren en deze worden later uitgezet in het wild om uitsterven te voorkomen. Ze hebben hier cheetah, serval, caracal en african wild cat. De african wild cat lijkt op een huiskat maar iets wilder natuurlijk! De serval een grote poes, lijkt op cheetah maar kleiner. De caracal of in het afrikaans rooikat, is een lynx. Een prachtig dier! Zij kunnen vogels vangen die 3 meter hoog voorbij vliegen! Ze hadden ook kleintjes van dit dier maar we mochten ze niet zien omdat ze de dieren willen uitzetten in het wild en dus niet blootstellen aan de mens. De dieren die ze laten zien kunnen niet meer in het wild uitgezet worden door een handicap of door afhankelijkheid aan de mens. Maar met deze dieren wordt wel gekweekt om later terug uit te zetten. Een waardig project.
We rijden naar het Hluhluwe game reserve en zien weer enkele dieren. Dit game reserve is iets anders dan Krugerpark. Van natuur vinden we het mooier maar je ziet hier wel minder dieren. Het is ook kleiner en men kan dit wel op een dag doen.
Alhoewel het hier winter is is het heel warm. Terwijl we aan het genieten zijn van een kudde olifanten in de verte horen we plots dichtbij geritsel. We draaien ons om en een meter naast ons staat een neushoorn met een kleintje! Aaaaaaaah ik heb wel een beetje schriiiik!  De neushoorn trekt zich er niet veel van aan, loopt voor onze auto de bush terug in en we zien hem al niet meer. We genieten verder van onze ‘wildkijkrit’, afrikaans voor safari.

Manzini Market

op Manzini Market gebeurt alles met de glimlach

We gaan naar de markt in Manzini. We gaan eens kijken wat ze daar allemaal verkopen. Een marktkramer roept ons; “good african music!” We willen wel afrikaanse muziek kopen dus gaan we een kijkje nemen. Dan zien we dat hij alleen maar cassettes verkoopt, oude cassettes! We vertellen hem dat we dat niet kunnen afspelen. Geen probleem, hij haalt cd’s boven. Allemaal gekopieerde cd’s, “good price”, we kopen toch maar niets.
We gaan naar de kleding kijken, misschien kunnen we daar wel iets kopen. Er zijn verschillende kraampjes met kleding… allemaal tweedehands kleding… Kleding die wij niet meer aan doen maar nog te goed is om weg te gooien, die we dan in zakken steken voor spullenhulp of in de kledingcontainers gooien voor missiehulp, al die kleding wordt naar afrika verscheept. Mensen van de markt kunnen die kopen en dan verkopen op de markt. Even verderop zitten schoenmakers, versleten schoenen die wij in de vuilbak zouden gooien worden opgelapt. Er zijn ook naaisters die voor jou een jurk of hemd op maat maken. Je kan wel maar kiezen uit 3 modelletjes en 2 kleuren. Iemand verkoopt kruiden en andere onherkenbare middeltjes voor verschillende kwaaltjes. Er zijn eetstandjes maar we gaan het toch maar niet riskeren om ziek te worden, zou zonde zijn. Enkele mannen maken emmers en gieters uit verzinkt metaal. Een vrouw roept ons en gebaart dat we moeten komen kijken naar haar kraampje. Ze verkoopt boodschappentassen. Deze zijn in verschillende felle kleuren gevlochten. We gebaren dat we toch niets moeten hebben. Ze zegt iets tegen ons in het swazi en begint te lachen. Ze roept naar andere vrouwen marktkramers en die beginnen allemaal mee te lachen en door elkaar te roepen. Ze hebben plezier met ons uit te lachen!
We lachen er zelf mee… Wat vinden ze die twee witte mensen toch maar raar.
Wat wordt er nog zoal verkocht? Fruit en groenten, houten maskers en beeldjes.

Swaziland

Picnick in Swaziland

Swaziland is een klein koninkrijk dat in Zuid Afrika ligt. We hebben besloten om ook daar een kijkje te gaan nemen. Aan de grens staat een rij mensen te wachten. We gaan ons stempeltje halen en betalen een klein bedrag voor de auto. Een man doet de bareel voor ons open en we mogen doorrijden.
Onderweg stoppen we even om van het uitzicht te genieten en de benen even te strekken. Er stopt een busje en er stappen een tiental kindjes uit met een rugzakje. Ze merken ons op, die twee witte mensen, en komen uitgelaten op ons afgelopen. Een vrouw aan de kant van de weg ziet dit en roept naar de kinderen, plots zijn ze veel kalmer. Ze komen toch stilletjes naar ons maar vragen niets. We weten wel wat ze willen, maar we willen niets geven. De Swazi vrouwen zijn heel bekommerd om hun kindjes en willen niet dat ze bedelen. Als kindjes gaan bedelen en ook nog veel krijgen dan gaan ze niet meer naar school, want op straat krijgen ze immers meer!
We vinden een goede accommodatie in de Ezulwini Valley. s’Avonds gaan we naar een sjiek restaurant want we hebben iets te vieren, mijn lief zijn verjaardag. We drinken een aperitiefje en eten een mixed grill met groentjes en frietjes met een fles wijn erbij. Het eten is echt lekker, zelfs de frietjes zijn hier lekker! Daarna nog pannekoekjes met chocola en een bessenmousse. Dit alles voor nog geen 300 emalangeni (nog geen 30 euro).
De munt van Swaziland, de emalangeni, is alleen geldig in Swaziland. Zelfs de briefjes kan men niet laten wisselen in een ander land. Men kan hier wel met de zuid afrikaanse rand betalen, maar men zal weergeven in emalangeni.
Als we aan een tankstation zijn komt er een jongen naar ons en wil iets vragen. Hij haalt een 100 dollarbiljet boven en wil weten van ons of het echt is. We vertellen hem dat wij alleen de euro kennen en dat we het niet weten. We willen hem niet teleurstellen, hij lijkt nog zo blij te zijn met deze (valse) schat…..
We rijden naar de Tea Road. De eigenaar van de backpacker waar we verblijven heeft ons deze tip gegeven. De Tea Road is vroeger aangelegd door iemand die daar theeplantages wou beginnen. Maar omdat de grond daar vooral uit rotsen bestaat lukte dit niet. Nu is het een verlaten weg met hier en daar een huisje maar echt prachtig om te zien.
We gaan naar Mantenga cultural village, de dansers zijn ‘wereldberoemd’ want het blijkt dat ze ooit in Belgie waren. De zang en drums is echt wel opzwepend en je hebt moeite om stil te blijven zitten. Op het laatst mag je meedansen, maar wij stijve belgen kunnen niet goed volgen.
Ook nog naar de Mantenga Falls geweest en wat kiekjes gemaakt.

Krugerpark

Zebra in het Krugerpark

De dag voor we naar het Krugerpark gaan slapen we in Porcupine Bush Lodge, zo zijn we dicht bij de Orpen Gate, één van de vele ingangen. We slapen in een grote safari tent met 2 persoonsbed en eigen badkamer! De badkamer is gewoon in open lucht wel wat afgesloten met een houten schutting van een meter hoog, maar als je onder de douche staat zie je uit op de bush! De tenten staan ver uit elkaar zodat niemand je ziet. Echt zalig! En weeral lekker eten, dit is pure verwennerij.
Krugerpark is het bekendste game reserve (wilde dierenreservaat) van Zuid Afrika. Het is zo groot als Belgie. We besluiten van er een dag door te rijden. We hadden er eigenlijk niet veel van verwacht, we dachten niet van vele dieren te zien. We hebben hier echt veel verschillende dieren gezien en het was zo fascinerend dat we de volgende dag terug gingen om een hele dag hier door te brengen. We zien zelfs een leeuwin met welpjes!
We zijn toch heel blij dat we dit gedaan hebben, hier kan men natuurlijk dagen in rond rijden. s’Avonds slapen we in de Kruger View backpaker in Komatipoort. s’Morgens worden we wakker door het geluid van nijlpaarden….als in een droom, maar dit is echt !!!

Hoedspruit

B&B Trackers

We rijden verder richting Hoedspruit en verblijven bij B&B Trackers. Het is een heel mooi huis met een heel mooi uitzicht. Het huis is wel ouderwets ingericht en heeft blijkbaar betere tijden gekend. Vergane glorie? Het avondeten is echt lekker en het ontbijt enorm! We maken een boottochtje op de blijde rivier en zien nijlpaarden, een waterleguaan, krokodillen en verschillende vogels. Het valt ons op dat op de boot alleen maar witte mensen zijn.

We bezoeken Moholoholo Rehabilitation Centre. We hadden begrepen dat men hier wilde dieren wil redden van uitroeiing door ermee te kweken en daarna terug uit te zetten in het wild. Ook dieren die zwaargewond zijn door stropers of andere dieren te verzorgen en daarna terug in het wild te zetten. Dit was dus echt een dikke tegenvaller. Brian Jones de eigenaar van dit ‘project’ is een echt egotripper en we moeten een half uur luisteren naar wat hij toch allemaal niet verwezenlijkt heeft. Het lijkt mij hier meer op een circus en Brian is de clown, hij vind zichzelf wel grappig. Daarna gaan we naar de dieren kijken. Hij haalt een Cheetah uit een veel te klein hok en de Cheetah moet op een tafel gaan zitten. Dan mag iedereen eens langs komen en het dier strelen. We vinden dit echt niet kunnen en doen hier niet aan mee. Het valt Meneer Brian op dat we de Cheetah niet strelen en hij vraagt ons of we thuis misschien ook een Cheetah hebben die we kunnen strelen. We gaan verder naar Honey Badgers (honingdas) kijken. Er word een hele uitleg over gegeven dat ze deze dieren gered hebben. Maar voor mij zien ze er echt niet gelukkig uit. Ze wiebelen van de ene kant naar de andere kant, ze hebben blijkbaar stress en zitten weer in een te klein hok. We gaan verder naar kooien waar arenden, gieren en andere grote vogels zitten. We staan voor een kooi waar een soort arend in zit die maar 1 vleugel heeft, het dier kan niets doen en zit daar hele dagen op dat stokje. Dit is pure kwelling voor het dier, het zit daar maar, dit is geen ‘rehabilitation’ of wat dan ook! Dit dier is beter af dood. Daarna zien we nog zo iets; een uil die door zijn moeder uit het nest is verstoten omdat het ziekelijk is, heeft Brian ‘gered’. Het dier zou dood gegaan zijn, de natuur had er zo over beslist. Door de schok van wat het dier heeft meegemaakt is het nu blind en blijft het ‘babypluimpjes’ hebben, dus echt niet normaal. Maar daar word dat dier tentoongesteld. Echt erg! Het word te erg voor ons en we vragen aan de gids hoe we buiten geraken. Hij laat ons buiten en zegt dat we nog heel wat gaan missen. We denken het niet. We stappen in de auto en rijden door. We moeten nog een stuk door het domein van Moholoholo en zien een zebra, we stoppen. Enkele seconden later stopt er een auto naast ons. Het is Brian en zegt dat we moeten doorrijden, we rijden door en hij blijft ons volgen tot we buiten het domein zijn. Wat een asshole!

Nee dit lijkt echt niet op een rehab of een breeding centre maar op een verschrikkelijke dierentuin.

Panoramaroute

Bourkes Luck potholes.

De naam spreekt wel voor zich: de route is een aaneenschakeling van prachtige vergezichten en meer van dat natuurschoon. Eerst trokken we naar Graskop en verblijven hier in Valley View backpacker, een aanrader. Rond Graskop en Sabie zijn er veel watervallen. We gaan naar de Bridal Veil falls en tijdens de wandeling zien we een felgroene slang in het gras. Ondertussen zijn we er nog altijd niet echt uit welke slang het was. Daarna naar de Horseshoe falls. Wij zijn wel een beetje verzot op watervallen dus de volgende dag bezoeken we Mac Mac falls. André, de uitbater van onze backpacker geeft ons een goede tip. Hij vertelt ons hoe we de Forest Falls kunnen vinden, we moeten door een zandweg waar een bord staat dat het verboden toegang is. Niets van aantrekken zegt hij, gewoon doen, dus rijden we door en we genieten hier echt van de mooie waterval die alleen voor ons is! Daarna gaan we nog naar God’s Window en naar Wonder View, twee prachtige uitzichten over de Lowfields. Verder door naar de Berlyn Falls en Lisbon Falls, ook weer wondertjes van de natuur. We rijden door naar Pilgrim’s rest een oud mijnwerkersdorpje dat nu eigenlijk meer een museum is. André waarschuwt ons dat ze onze auto zullen wassen en dan geld vragen. We zullen wel zien. We parkeren de auto en gaan wat wandelen. We vinden dit maar niets en alles is hier echt wel duur. Profiteren van de toeristen? We gaan terug naar de auto en … hij is gewassen. De gasten vragen geld, we vinden het heel moeilijk maar toch rijden we door zonder iets te geven. Wij hebben niet gevraagd om de auto te wassen en zij hebben ook niets gevraagd, dus vinden we toch dat dit niet kan (Tourist Trap?)

s’Avonds in de backpacker kookt André voor ons. We eten hier voor het eerst butternut en gem squash, gewoon goddelijk! Eigenlijk smaakt hier alles beter dan bij ons, zowel de groenten als het vlees.

De volgende dag rijden verder naar Lowveld View. Een prachtig uitzicht over de Blijde riviercanyon. Als we terug naar de auto willen gaan passeren we een groep schoolkinderen. Eén van de meisjes vraagt iets aan mij, maar ik versta haar niet goed. De leraar die erbij is zegt me dat ze graag met mij op de foto wil…Ik begrijp niet goed waarom ze met mij op de foto wil maar ja ik ben dan ook zo wit als melk! De leraar pakt zijn fototoestel en moet eerst nog een filmrolletje steken… Ik ga op een grote steen zitten en het meisje komt naast me staan. Daarna wil natuurlijk de hele groep wel een foto met mij of met mijn vriend. Ze zijn zo uitgelaten en blij dat ze met ons op de foto mogen! Zelfs een begeleider vraagt voor een foto met mij. We praten wat met de begeleider en hij vertelt dat het weeskinderen en verlaten kinderen zijn. We vragen een email adres om de fotos die wij getrokken hebben door te sturen. Nee dat hebben ze niet. We vragen dan het adres van de school om later fotos op te sturen. Eén van de meisjes komt dicht tegen me staan en vraagt of ze met mij mee mag. Of ik haar wil meenemen. Dit is hartverscheurend.

We rijden door naar de Bourkes Luck potholes. De Blijde en de Treurrivier komen hier samen en door de jaren heen heeft de rivier hier grote gaten in de rotsen gemaakt. Door het rondtollen van zand en stenen in de rivier werden hier gaten in de rotsen “geslepen”.

Verderop stoppen we nog bij het uitzicht over de drie rondavels. Een rondavel is een typisch huisje-hutje van de locale bevolking. Deze rotsformatie lijkt echt op 3 van die hutjes.

Zuid Afrika 2009 3

potholes

Over het algemeen zijn de wegen wel goed. Maar op sommige banen heb je veel “potholes”, gaten in de weg dus. Zo waren we een keer aan het rijden en de baan was zo slecht, zo veel gaten in de baan, dat we echt traag moesten rijden. Er was niet veel verkeer dus dat viel mee. Er stak een auto ons voorbij en die bleef gewoon op het rechterbaanvak rijden. Het is hier toch links rijden??? Op het rechterbaanvak waren veel minder gaten en dan is het natuurlijk gemakkelijker om daar te rijden! Of als de baan zo slecht is rijden ze er ook gewoon naast, in het zand, dat is soms nog beter dan op de baan.
En als iemand je voorbij wil steken, moet je gewoon op de pechstrook gaan rijden, het is niet wettelijk natuurlijk, maar iedereen doet het.
Aan de kant van de baan zien we ook regelmatig een bordje met ‘car wash’ erop. Dan zie je daar enkele gasten zitten met een emmer water; je moet je auto dan parkeren tussen de 4 palen die ze daar in de grond hebben geslagen, ze hebben er dan ook nog een plastiek over getrokken zodanig dat je auto onder een afdakje staat.
We zien vrouwen over straat lopen met hout op hun hoofd. Dit hebben ze dan gaan verzamelen om later een vuurtje te maken. Dan zetten ze een pot met 3 poten over het vuur en zo koken ze dan voor hun huisje….

Zuid Afrika 2009 -2

in Zuid Afrika rijdt men aan de verkeerde kant van de baan

In Zuid Afrika rijdt men aan de verkeerde kant van de baan: links dus. In het begin is dit natuurlijk wel een grote aanpassing. Op vele plaatsen was er heel weinig verkeer en dat viel wel mee dan, maar soms moest ik men chauffeur laten herinneren dat het links rijden is….
Het is wel uitkijken op de baan! Er mogen dan wel weinig auto’s zijn, toch ben je nooit alleen! Er lopen veel mensen aan de kant van de baan, zelfs op de snelweg. Weinig mensen hebben hier een auto (daardoor het weinige verkeer?). Om ergens te geraken gaan ze liften, zelfs op de snelweg. En het is natuurlijk ook gemakkelijker om op een geasfalteerde weg te wandelen of te fietsen dan op een zandweg dus gebruiken ze de banen ook als fietspad, voetpad of zelfs kruiwagenpad…
Als ze aan het liften zijn en er stopt niemand kunnen ze nog altijd mee met de taxibus.
Dit zijn minibusjes met meestal een te groot aantal passagiers. Ze nemen het niet zo nauw met regels en stoppen waar ze willen als er iemand af moet stappen, zelfs op de snelweg. Voor een paar rand mogen ze meerijden maar vaste tijdstippen zijn er natuurlijk niet. Deze busjes worden hoofdzakelijk door zwarte of gekleurde mensen gebruikt.
Je ziet ook veel mensen op de baan met een kruiwagen. Die wordt gebruikt als een multifunctioneel vervoermiddel. Ja wat doe je als je geen auto hebt. Dan ga je naar de winkel met een kruiwagen en laadt die vol met je boodschappen! Ik zie mezelf dit niet doen bij ons in het dorp, ze zouden me zot verklaren. Een kruiwagen kan je ook gebruiken als kinderwagen, er kunnen er wel een paar in. En als je moe bent ga je er in liggen met je voeten op de handvaten en dan is het een echte relaxzetel.
Dan zijn er ook nog dieren op de baan; koeien, geiten en apen. In Swaziland zagen we ook varkens op straat.

Zuid Afrika 2009

Onderweg naar OR tambo

Ik wou al zolang nog eens naar Zuid Afrika gaan, het was ondertussen al 8 jaar geleden dat ik er was. Altijd maar uitstellen, andere zaken gingen altijd voor, zoals het renoveren van een huis. Tot ik begin januari 2009 een promotie zag van Britisch Airways en de knoop doorhakte. We gingen naar het reisburo en kochten 2 tickets Johannesburg en huurden een auto, de rest zouden we wel ginder regelen.
De rondreis die we maakten hebben we zelf uitgestippeld, op internet vind je genoeg informatie wat er te zien of te doen is. Als je een georganiseerde reis wil doen zit je te veel in de auto, dan ben je te veel aan het rijden in plaats van te genieten, en dat willen we niet.
We gaan in augustus en het is er dan winter, het is overdag meestal warm weer en s’nachts heel wat frisser.
In de provincie Mpumalanga en Limpopo hebben we overdag altijd warm weer, tot 30 – 35 graden, s’nachts koelt het flink af tot 10 – 15 graden, geen regen gehad het was er heel droog en had al lang niet meer geregend.
In de provincie Kwazulunatal tot 25 graden, soms warmer, maar hier is altijd veel wind omdat we dicht tegen de zee zitten, het zeewater blijkt rond de 22 graden te zijn, maar op het strand zelf is er weer die frisse wind.