Rietvlei Nature Reserve

 

Ja het is al zo ver onze laatste dag. Erg. We beginnen ons valiezen al goed in te pakken want vanavond moeten ze op de vlieger. Dan willen we onze auto laten kuisen. De auto ziet er echt niet meer uit. Normaal is hij grijs, maar hij is nu roestbruin. Er hangen grote brokken aaneengekoekt roestbruin zand aan, en voor de rest een laag roestbruin stof. Vorige keer dat we een auto huurde (wel bij een andere maatschappij) zag onze auto er ook zo uit en dan is er nog een hele discussie over geweest. Dus we rijden naar het tankstation in Heidelberg waar een car wash is. Het is wel niet zo volautomatisch als bij ons! Wim rijdt de auto onder een afdak en een jongen spuit de auto helemaal nat. Daarna beginnen 4 jongens er aan te poetsen alsof hun leven er van afhangt. Ook stofzuigen en vanbinnen al het stof weghalen. Onze koffer vanbinnen had ook al zo’n roestbruin kleurtje! Wim neemt er een paar foto’s van. De jongens merken dat we een foto nemen en dat vinden ze wel leuk. Ze vragen om er nog te nemen; nog een foto van ons allemaal samen!!!

Wat gaan we nog doen deze laatste dag? We zouden graag nog naar een natuurreservaat gaan. Tussen Johannesburg en Pretoria zou nog een natuurreservaat liggen; het Rietvlei Nature Reserve. Laten we daar eens naartoe gaan. Tegen de middag komen we er aan, maar we gaan eerst nog iets drinken. We zien een bordje van een restaurant en volgen dat. Het blijkt een heel groot restaurant te zijn. We gaan binnen. De receptioniste vraagt of we geboekt hebben? Nee… Spijtig geen plaats meer dan! En alleen een koffie aan de bar? Ja dat kan! Ik ga even naar het toilet en zie dan pas hoe groot het hier eigenlijk is. Verschillende zalen met verschillende buffetten, en dat ziet hier stampvol! Ongelooflijk, je vraagt je af waar die mensen ineens allemaal vandaan komen. Maar ik denk dat dit ook zo typisch afrikaans is; zondags met heel de familie naar het restaurant, lekker eten!

Dan rijden we Rietvlei binnen. Je kan hier ook vissen, kamperen, wandelen en paard rijden. Dit is dan wel in een afgesloten stuk van het park. Wij willen natuurlijk nog wat dieren zien! In het begin komen we niet veel dieren tegen en we heben schrik dat het hier bij zal blijven. Maar dan zien we toch nog heel wat! Zebra’s, blesbokken, veel verschillende vogels (zo van die speciaal gevallen die wij hier niet kennen) en dan… Plots zien we rechts van ons in het hoge gras neushoorns lopen! Ze komen onze richting uit! Oei oei. We blijven staan en ze lopen voor onze auto voorbij. Dan gaan ze wat grazen. Iets later komen er nog 2 over de weg gehuppeld! Waaaaw.

Dan is het tijd om naar de luchthaven te rijden…

We rijden het park uit en de R21 op. Als we dichtbij de luchthaven komen zien we de vliegers al staan. Het is net of ze staan op de baan. Het is zondag en niet druk op de baan, dat valt allemaal goed mee. We leveren de auto in, hij ziet er proper uit nu dus alles ok! We checken in en we hebben nog wat tijd. We moeten maar rond kwart na 8 op de vlieger dus nog wat tijd om onze laatste randen op te doen. We gaan nog iets eten en drinken. Hier op de luchthaven zijn nog ruimtes waar je kan roken, dus daar profiteert Wim nog van. En dan is het tijd om te boarden…

We hebben met "onze" Daihatsu Terrios 3400 km gedaan.

Heidelberg Suikerbosrand

 

S’morgens vertrekken we vroeg richting Heidelberg. We willen al wat dichter bij Johannesburg komen zodanig dat we de laatste dag niet zo ver meer naar de luchthaven moeten rijden. We zijn vroeger dan verwacht in Heidelberg.

Nog voor de middag bezoeken daar Suikerbosrand Nature Reserve. Van dit park hadden we eigenlijk veel meer verwacht, we dachten hier veel meer dieren te zien. Het is een redelijk groot natuurreservaat en er zouden veel dieren moeten zijn. Maar ja, de dieren staan ons niet op te wachten hé. We zien alleen impala’s, zebra’s en elanden.

S’middags krijgen we toch wat honger en we rijden Heidelberg in. We zien een eethuisje en stoppen bij Vintage Salon ofzoiets. Ik heb een beetje bang dat het wat sjiek gaat zijn. We gaan op het gezellige terras zitten. We bestellen iets om te eten; Wim een “beef pie” en ik een lasagna. Na het eten neem ik wat fotos van het gezellige terras, het is speciaal ingericht. De eigenaresse ziet dit en zegt me dat ik het hele huis kan doorlopen en fotos maken. Het is er echt speciaal ingericht; de luster zijn van ijzerdraad gemaalt met pareljes, deurklinken zijn van vorken gemaakt, oude meubels en schilderijen aan de muur, het servies is allemaal met bloemen bedrukt.

Dan gaan we nog naar de “liquor store”, want morgen, zondag, zijn de liquor stores meestal niet open! We staan weeral te gapen naar al die flessen sterke en minder sterke dranken. Een hele winkel vol. We kopen wat flessen om mee te nemen naar België, want morgenavond is het al zover…

We overnachten in de Hoep Hoep Farmstay : een boerderij met enkele gastenkamers. We worden er heel hartelijk verwelkomt door de eigenaars! We krijgen een klein huisje voor ons alleen, eigenlijk is dit voor 8 personen, maar de andere gastenkamers waren al bezet. Heerlijk! S’avonds kookt Margaret voor ons en ze brengen het eten naar ons huisje. We eten kip, rijst, groenten met een flesje wijn en nog een stuk taart als dessert.

En s’morgens natuurlijk weer een uitgebreid ontbijt voor we weer verder trekken!

Spioenkopdam en Royal Natal

 

Vroeg opgestaan zonder te onbijten en wij weg richting Spioenkopdam Nature Reserve. We gaan wat diertjes zien! We nemen een ontbijtje in Winterton; toasted sandwich met kaas en hesp en koffie. De serveerster vraagt of we er fritjes bij willen. Nee niet voor mij. “Ja maar” zegt ze “het is in de prijs inbegrepen!” Nee toch liever geen fritten als ontbijt, vinden we toch maar raar.

Aan de ingang van Spioenkopdam betalen we 40 rand (4,2€) en krijgen we ook nog een plannetje. We moeten onze naam en nummerplaat invullen op een papier, dat heb je hier wel meer. Er is hier ook een camping en picknickplaatsen met bbq’s. Het reserve is niet zo groot, ongeveer 6000 ha, maar toch wel de moeite. De landschappen met het meer en de bergen om de achtergrond. We zien hier zebra’s, giraffen, impala’s, blesbokken, witte neushoorns, wildebeest (gnoe’s), nyala’s, eland en veel vogels. We zijn hier toch weeral een paar uurtjes aan het genieten. We hadden er niet veel van verwacht maar het is toch wel een grote meevaller.

Als we het park verlaten gaan we de Woodstock Scenic Drive naar Royal Natal doen. Een alternatieve route maar echt wel prachtig. We rijden door vele dorpjes, veel mensen op de straat afwel met kruiwagen, fiets, te voet en iets op hun hoofd. En altijd de drakensbergen op de achtergrond. We zien het “Amphitheatre” opdoemen. Het is een 6 km brede halve maan vormige basalten wand van 1500 meter hoog. Met de rondavels (huisjes) op de voorgrond is dit echt wel een mooi tafereel. We rijden het park binnen en betalen 60 rand inkom (6,25€). Het is hier wel mooi maar meer dan we buiten het park al zagen, krijgen we niet te zien. Tenzij je natuurlijk urenlange wandelingen gaat maken naar de watervallen, maar daar hebben we geen tijd en ook geen goesting voor. In dit park kan je ook kamperen en we zien veel zuidafrikanen aankomen met caravan en volgepropte auto’s om hier het lange weekend (1 mei) door te brengen. Het zal hier weer een braaifestijn worden! We krijgen wat honger en we stoppen bij de “Tower of Pizza”, net buiten het park. Wim bestelt een soep met brood en ik een kleine pasta met champignons. Terug naar onze slaapstek nu.

Regio Bergville

 

Lekker ontbijt in de B&B.

Onze gastheer geeft ons nog enkele tips ivm de route die we kunnen volgen en waar te stoppen. We schrijven nog iets in het gastenboek en we vertekken richting Bergville-Oliviershoek. We hebben een lange rit voor de boeg, want we willen niet over de N3 (freeway) rijden maar langs de gravel roads, die zijn dan ook het mooiste.We rijden door verschillende landschappen, bergen, meren, open vlaktes, dan weer door bossen. Af en toe passeren we iemand, er wordt altijd gewuifd. We zitten in de middle of nowhere, niemand te zien voor een lange tijd. En stoffig. Na vele kilometers een dorp, kindjes zingen en wuiven. Langs deze gravel roads kan je natuurlijk niet hard rijden en we halen een gemiddelde van 40 per uur. Af en toe ook dieren op de weg; koeien en schapen.

In Winterton stoppen we om iets te eten. We bestellen een pizza voor ons twee. Vanaf Winterton is het asfalt. We stoppen nog in Bergville om naar de winkel (SPAR) te gaan en naar de ATM voor centjes. Aan de ATM staat een security die mensen helpt om geld af te halen aan de automaat. Nog vele mensen kunnen blijkbaar niet lezen of schrijven! 

We nemen onze intrek in Caterpillar Catfish Cookhouse. Hier hebben ze bungalows voor een schappelijke prijs. Het ziet er allemaal heel goed uit. Alleen ligt het op een open vlakte op een hoogte van 1700 meter, en dat wil zeggen dat het er s’avonds koud is! Maar ja dan slapen we toch. Hier is ook een restaurantje aan met een beperkte kaart, maar wel lekker eten. S’avonds zitten we nog even in de sjieke lounge waar we kunnen internetten. Dan weer tijd om onder de wol te kruipen.

Sani Pass

 

We gaan de Sani Pass doen!!! 

2873 meter. Ai ai ai! Ik ben een beetje bang! Mijn nichtje en haar man komen speciaal naar hier om samen deze rit te doen. Deze weg mag je alleen met een 4X4 doen. In het begin valt het allemaal nog goed mee. Het is een prachtige rit. We stoppen regelmatig om een foto te nemen, dus doen we er natuurlijk weeral veel langer over dan wat men vertelt. Onderweg passeren we de Zuid Afrikaanse grenspost, dus weer een stempeltje halen. Af en toe komen we ook een taxibus tegen, volgepropt met mensen, misschien ook een idee om deze route te doen? Hoe hoger we komen hoe kouder en meer wind. En ook hoe dieper natuurlijk. Maar prachtig groen! De laatste 2 km zijn de ergste. Heel korte, smalle haarspeldbochten steil naar boven. En naast de weg recht naar beneden. In het begin is het een zandweg maar nu een weg met stenen en grote keien. Op een gegeven moment geraken we precies niet verder. Oei oei! Maar mijn ‘hero’ geraakt er toch door! Oef! Eindelijk boven. We zijn er geraakt! Yes, yes, we did it!!! 

We stappen uit, want hier is ook de grenspost van Lesotho. Amai, wat is het hier koud en veel wind! Stempeltje halen en 30 rand (3,1 €) roadtax betalen. Je houd het niet voor mogelijk, roadtax betalen voor een weg die er eigenlijk geen is! We rijden verder naar de Sani Top Chalet, “the highest pub in Africa”! Even bijkomen van de dolle rit! Er is veel volk, dat verwacht je hier niet direkt. We eten iets en drinken gluhwein! 

Ondertussen is het al wat laat om nog verder Lesotho in te rijden en besluiten we om terug naar beneden te rijden. We stappen in en vertrekken, terug grenspost passeren… Waar is de weg? Een auto voor ons verdwijnt precies in een groot gat, daar zal de weg dan wel zijn zeker. Het is net of je rijdt in een grote put met een waanzinnig uitzicht op een diepe vallei. Als dat hier maar goed komt! We rijden traag verder. Soms is het eng, smal en diep. Maar de uitzichten maken alles goed. 

Ricci filmt onze rit naar beneden. Eens we de 2 kilometer voorbij wordt alles wat minder “scary”. We genieten van de verdere rit en zijn blij dat we het toch gedaan hebben, en nog zelf gereden ook! Men is van plan deze weg te asfalteren, wat natuurlijk niet zo goed is want er zal meer verkeer komen. Het was weer een mooie dag, wel heel spectaculair maar een aanrader! 

Deze route kan je ook doen met een georganiseerde tour, die je kan boeken in Himeville of Underberg. Of voor de echte durvers, probeer mee te rijden met een taxibus, het vervoer van de lokale bevolking. Heel goedkoop, maar je zit wel met velen opeengepakt in het busje. Wie durft? 

Dan moeten we afscheid nemen van mijn nichtje en haar man, wie weet wanneer zien we elkaar terug? S’avonds weer lekker eten in het Himville Arms Hotel. Het is er gezellig en rustig. Wim eet T-bone steack met fritjes en butternut en boontjes. Ik een kippeschnitzel met kaassaus, lekker. We drinken een wijntje een biertje en koffie met Velvet, soort Baileys. We hebben weer goed gegeten en de prijzen vallen goed mee. Lekker slaap in Albizia House!

Drakensbergen

Als we s’morgens vertrekken besluiten we van nog een stuk langs de kust te rijden, de south coast. We willen nog even van de Indische Oceaan genieten voor we terug het binnenland ingaan en stoppen in Park Rynie. We wandelen over het strand en rapen enkele schelpen, een kleine herinnering voor thuis. Er is niet veel volk op het strand, sommige mensen zonnen, enkelen zijn aan het vissen. Hier kan je niet echt zwemmen door de rotsen in de zee. 

We rijden verder richting Ixopo, hier heb je heel mooie uitzichten over bergen en de huisjes (rondavels) tegen de heuvels. Later komen we aan in Underberg, waar we geld gaan pinnen en iets drinken. We hebben nog wat tijd over en besluiten van nog naar Drakensberg Gardens te rijden. 

En dan naar Himeville waar we onze intrek nemen bij de B&B Albizia House, voor 2 nachten. De eigenaars van deze B&B zijn hele toffe mensen! De gastheer organiseert zelf tours en geeft ons ook wat uitleg over bepaalde routes.

S’avonds gaan we lekker eten in het Himeville Arms Hotel, een aanrader! We bestellen een pasta, een chicken and prawn curry met rijst, daarbij wat bier en wijn en koffie.

En dan is het weer tijd om in ons bed te kruipen.

Kenneth Stainbank NR

 

Volgende dag gaan we het Stainbank Nature Reserve bezoeken. Het ligt dicht tegen Durban dus ver moeten we niet rijden. Hier kan je enkele wandelingen maken van een half uur tot 2 uren. 

We nemen er een korte wandeling uit, bij ons duurt dat gewoonlijk toch 3 keer langer! We zien veel vlinders en grote sprinkhanen met verschillende kleuren. We wandelen voorbij een kudde zebra’s en wat later een kudde impala’s. 

Op enkele meters afstand wandelen we ze voorbij, met natuurlijk de nodige foto’s. Hier zijn ook verschillende picnic sites, bij elke picnic site staat een tafel en banken en een braai (bbq). Hadden we het geweten dan hadden we vlees en groente meegebracht! Misschien ooit een volgende keer… Dit park is echt wel de moeite, geen big 5 maar dat moet ook niet. 

We rijden ook nog naar de Valley of the thousand Hills. Als we dorst krijgen stoppen we bij een shebeen. Een vrouw “runt” deze shebeen om wat bij te verdienen voor haar en voor drie weeskinderen waar ze voor zorgt. 

Mensen kunnen hun wagen hier veilig komen parkeren om dan met hun crossmoto verder te gaan rondcrossen. S’avonds gaan we uit eten in Café Goa, een portugees getint restaurantje. Het is onze laatste avond hier, want morgen vertrekken we richting Drakensbergen.

Oribi Gorge NR

 

We bezoeken samen Oribi Gorge. Oribi Gorge is een natuurreservaat met een rijk groen landschap en eeuwenoude rotsblokken en kliffen gevormd van zandsteen. Het is meer een canyon dan een kloof en is bijna 5 km breed op sommige punten, en meer dan 400 m diep. 

Het reservaat is gelegen aan de samenvloeiing van de rivieren Mzimkulu en Mximkulwana. Erosie door deze rivieren hebben gezorgd voor bijna 30 km spectaculaire kloven en rotsen, bedekt met dichte subtropische vegetatie. Men kan hier wandelen, raften, abseilen. 

De suspension bridge is een brug van 84 meter lang boven de kloof. Hier durf ik toch niet op! Men kan hier ook nog een “wild slide” doen, een kabel gespannen boven de kloof, waar je dan kan langsschuiven, ook niets voor mij! 

Maar dan gaan we zien naar de “wild swing”, het zou de hoogste “swing” in de wereld moeten zijn. Het is een soort bungee, mensen springen naar beneden in de kloof aan een rekker, dit is pas angstaanjagend. Ook niks voor ons!!! Maar wel de moeite om te zien. Alhoewel, ik durf amper zien! 

S’avonds gaan we eten halen bij Nando’s : kip met fritten en groenten.

Durban

 

We vertrekken richting Durban. We gaan daar mijn nicht bezoeken. 

We rijden door het Golden Gate Highlands National Park. Het park is vernoemd naar de gouden kleur die de zandstenen rotsen aannemen als de zon erop schijnt. Er zijn enkele loops die we kunnen doen. Terwijl we in het park rondrijden zien we zebra’s, wildebeest en springbokken. 

Dan verder naar Durban. Het is druk op de baan (N3), de eerste keer dat we zo’n een druk verkeer hebben, dat zijn we niet meer gewoon! Maar ja het is dan ook bijna Pasen en het lijkt wel of iedereen naar de zee wil. In Howick stoppen we nog om naar de waterval te gaan zien. 

We drinken nog iets en een cafeetje “Tracks End”. En dan weer verder. Het is weer een blij weerzien bij men verre familie. S’avonds staat er een braai (bbq) bij de buren op het programma.

Lesotho of terug naar Zuid Afrika ?

 

Wat gaan we doen? In Lesotho blijven of terug naar Zuid Afrika? We besluiten om terug naar Zuid Afrika te rijden.

De stempeltjes halen aan de grens gaat goed vooruit. De grensovergang valt goed mee en duurt niet te lang. Terug in Zuid Afrika! In Ficksburg stoppen we even om te lunchen; “toast ham and cheese”, wordt geserveerd met fritten erbij. Zelfs s’morgens geven ze je hier soms fritten, toch maar raar. Het lijkt hier een leuk dorpje. In Fouriesburg stoppen we weer en drinken een wijntje en een koffie op een terras. Dan komen we aan in Clarens. In de B&B Rosewood Corner kloppen we aan. Een zwarte vrouw doet open en ontvangt ons, dit is niet zo gewoon. We vragen naar een kamer, ja er is er nog één vrij, een leuke kamer, de Lavender Room. Er hangt een briefje in de receptie van de eigenaresse :”I’m not at home, but the housekeeper will help you”. Dat maakt veel duidelijk, tijden zijn hier toch wel veranderd, maar het zegt toch wel veel over het vertrouwen van de eigenaresse tov haar personeel.

Clarens is een redelijk toeristisch dorp bij de zuidafrikaan. In de lange weekends of vakantie zit het hier vol. Er zijn hier ook veel restaurantjes, dus we zullen moeten kiezen!

Ziek in Lesotho

 

S’morgens staan we op en nemen geen ontbijt. We voelen ons wat slapjes. Komt het omdat we hier op een hoogte van 2700 m zitten? 

We besluiten van hier niet te blijven en door te rijden. Er is hier door de vele van regen van gisteren niet zo veel te doen, het weer valt ook wat tegen. Dus rijden we terug richting bewoonde wereld, 65 km offroad, maar we genieten van de mooie landschappen. Na een lange rit komen we aan in Maseru, de hoofdstad van Lesotho. 

Om een hoofdstad te zijn is het hier nog redelijk rustig en proper. Vele stalletjes langs de kant van de weg maar toch geen afval.

Semonkong Lesotho

 

Goed geslapen! 

Vroeg in’t bed en ook weer vroeg op! Aan het ontbijt weinig volk, we checken uit en vertrekken al rond 8 uur. 

Op naar Semonkong nu! Eerst een gravelroad van 7 km. Dan de “highway”, dat gaat goed vooruit. We weten dat we na Maredon rechts af moeten slaan richting Roma, maar we zien geen wegwijzer voor Roma. Uiteindelijk slagen we ergens af, omdat we denken dat het die richting wel zal zijn. 

Als we het kruispunt voorbij zijn zien we een wegwijzer, we zitten toch goed! Het is weer een weg met mooie landschappen. Maar dan wordt het gravel, voor meer dan 60 km! 

Op sommige plekken is het echt hotsen en botsen : African Massage! We rijden verder en komen een brug tegen. Het water van de rivier stroomt over de brug. Oh nee… Het is hier toch niet zo droog dan we dachten. Regelmatig moeten we door grote plassen met veel slijk. Er is bijna geen verkeer, af en toe komt er een vrachtwagen langs, maar met een enorme vaart, dat we soms denken dat hij ons gaat meenemen! 

We komen veel herders tegen, met schapen, koeien, ezels en wat honden. De herders zijn bijna altijd te paard, met een deken rond hun lijf en een soort bivakmuts op hun hoofd, of een hoed. Zitten we hier in het wilde westen? Een herder doet teken om een foto van hem te nemen. 

We rijden verder en de weg is soms echt slecht, het lijkt ook eindeloos te duren en dan begint het nog wat te regenene ook. Eindelijk een teken van een dorp in de verte : Semonkong! Nu hebben we uren bijna niemand of niets gezien van enig teken van leven en hier is ineens een levendig dorp met een markt, vele stalletjes, veel volk en ook koeien op de weg! We kijken uit naar de lodge, we vinden het niet zo goed, Ik vraag het aan een meisje langs de weg, het is niet veraf meer. Nu begint het echt hard te regenen, en dan ineens… de lodge! We parkeren en rennen in de gietende regen naar binnen. Effe een serieuze storm! 

We gaan in de bar zitten, voor mij een wijntje en voor Wim een biertje. Een biertje? T’is een fles svan 75 cl, dus dat zijn er ineens 3! Oef, effe bekomen. Na een half uur is het gedaan met regenen en gaan we naar de receptie. 

We krijgen een rondavel met een haardvuur. Dat kunnen we nu wel gebruiken en Wim steekt het vuur aan. 

S’avonds is het hier koud dus dat kunnen we gebruiken! We rijden nog even naar de winkel voor sigaretten. In het supermarktje staren de mensen ons aan. Vooral de kinderen kunnen hun ogen niet van ons af houden. In de winkel is niet veel te verkrijgen; snoep, waspoeder, wat conserven en zakken bloem, mais, maar bijna geen groenten en geen vers vlees. 

We rijden terug naar de lodge en komen voorbij een café. Kom, we gaan er ene drinken. Wij binnen, mensen kijken natuurlijk weer raar op? Er zijn alleen grote flessen bier en zoiets als smirnoff ice. We bestellen zo een fles en drinken er samen van. 

De muziek staat er keihard. Terug naar de lodge, het is al lekker warm in onze rondavel. Lekkker douchen en genieten van het haardvuur met een glaasje wijn. 

Tijd om te gaan eten. Wat schaft de pot deze keer? Linzensoep, Wim neemt lam en ik neem vis, we krijgen er wortelen bij, rijst met kruiden, dessert cake met vanillepudding.

scenic drive

 

Vroeg wakker natuurlijk! 

Eerst een ontbijt in de lodge; toast, sunny side up (spiegelei), yoghurt, fruit. 

Rond 9 uur zijn we al op weg met onze “mini” 4X4. We gan een scenic drive doen, volgens het foldertje 2 uur, 20 km. Dat zal bij ons natuurlijk langer duren. Regelmatig stoppen we om van het uitzicht te genieten. Onderweg zien we kleine dorpjes, een aantal hutten bij elkaar. 

Mensen, kindjes roepen ons na. Taxibusjes rijden ook hier. We laten er drie voorbij steken. Ze zitten volgepropt en als het busje voorbij rijdt zingen en fluiten de mensen ons na. Wat later komen we geen busjes of autos meer tegen. 

Af en toe iemand te paard of te voet, met een paar schapen. Het is een wondermooie route, het lijkt wel een poster, wat een mooi landje! Soms is het echt wel ruw rijden. 2 dagen ervoor heeft het hard geregend en de zandwegen zijn in modderwegen veranderd met diepe putten. Soms denk ik dit lukt niet meer, maar Wim ziet het allemaal goed zitten, dus ik vertrouw op hem. 

We keren terug en ondertussen is het heel warm geworden. We doen dezelfde weg terug en de modderpoelen zijn al aan het opdrogen. Als de zon erdoor komt, brandt ze fel! Oppassen dus met ons bleke velletje. Volgens de folder een 2 uur durende drive, voor ons met de nodige stoppen, 4 uur en half! We zijn hier om te genieten. 

Na de middag doen we een “village walk”, een gids ( lokale jongne) gaat mee om de nodige uitleg te geven over het leven van de basotho. Zo verdienen deze jongens toch ook nog iets. 

We gaan naar een lokale bar, waar ze hun bier zelf brouwen. We proeven maar echt lekker is het niet. We nemen een paar foto’s en ik krijg ook al een huwelijksaanzoek… We lopen verder door het dorpje. Mensen verkopen “handicrafts”, zelfgemaakte souveniertjes. 

Je kunt ze het ook niet kwalijk nemen, ze hebben niets. We hebben ook wat kinderkleding bij vanuit België. Normaal doen we dit nooit, maar iemand vroeg om ze mee te nemen. In Malealea is ook een Development center en we geven ze daar af. 

Zij zullen ervoor zorgen dat de kleding goed terecht komen . Wij willen geen “rijke blanke die uitdeelt aan de arme zwarten” zijn. Uiteindelijk kennen wij de situatie van een land niet. De mensen van het Development center zullen ook wel beter weten wie het hardst nodig heeft. 

We hebben al geleerd van nooit aan kinderen zomaar te geven. We hebben ook een hoop pennen en potloden bij die we schenken aan scholen. Eerst een glaasje wijn in de bar en dan naar de dinning room. Er is bijna geen volk meer, we zitten er nog met 7 terwijl gisteren het hier bomvol was (+- 80 mensen). 

We krijgen weer lekker eten voorgeschoteld; lambstew, butternut (mijn favoriet!), groen boontjes, rijst en als dessert bananencake met vanillepudding. 

We kruipen weer vroeg onder de wol, letterlijk en figuurlijk want s’avonds wordt het hier heel koud, terwijl overdag het heel heet kan zijn!

Malealea Lodge Lesotho

 

In Clarens stoppen we om wat inkopen te doen; water,wijn en bier. 

En nog geld halen voor enkele dagen, in Lesotho zijn er geen bancontacten in elk dorp hé. In Ladybrand vlak voor de grens tanken we nog eens goed vol, en dan op naar de grens. 

Lesotho is een landje zo groot als België, maar in Lesotho wonen 2 miljoen inwoners, in België zijn dat er 11 miljoen. We nemen de grensovergang in Maseru. We stappen uit voor de nodige stempeltjes te halen. Aan de ingang van het gebouwtje zitten twee meisjes die briefjes uitdelen. We moeten ieder zo’n briefje invullen. Het ene meisje vraagt of ze men ring krijgt? “Nee” zeg ik haar, “ ik heb hem gekregen van een vriend.” “En wanneer krijg ik die van mij dan?”vraagt ze me. 

De grenspost zijn we redelijk snel over, dat viel allemaal goed mee. Nu nog 30 rand (3,1 €) betalen (roadtax) en dan richting Mafeteng. Als we dat hier allemaal maar vinden… De weg is redelijk goed, wel wat potholes, en de richting is af en toe aangegeven. 

We hadden erger verwacht! Vanaf Motsekuoa is de Malealea Lodge aangegeven. We rijden op een onverharde weg. De landschappen zijn supermooi! We kijken onze ogen uit. We rijden door kleine dorpjes, kinderen roepen ons na : “give”, “sweet”! 

Hier dus ook al! Deze supermooie omgeving noemen ze de “Gate of Paradise”. In de late namiddag komen we aan bij de lodge. Deze keer hebben we een rondavel als kamer. Van 5 uur tot 10 uur is er elektriciteit voor de rest niet. 

We gaan in een winkeltje wat verderop sigaretten kopen. Kinderen vragen of ze onze gids mogen zijn. S’avonds treedt er in de lodge een koor op en daarna nog een stevig bandje met leuke muziek. De jongens spelen op zelfgemaakte muziekinstrumenten. 

Enkele andere jongens dansen op de muziek, we krijgen al goesting om mee te doen. Echt wel de moeite! Het begint weer fris te worden, we zitten hier ook in de bergen. 

Overdag zonnig en warm, eens de zon weg is wordt het koud. Daarna schuiven we aan voor ons dinner. Een grote eetzaal met tafels tegen elkaar. Er wordt het één en ander op ons bord geschept; mielies (witte maisbrij), spinach, heel lekkere spinazie, T-bone steak van de bbq, en roast potatoes. 

We gaan aan een tafel zitten en genieten van het lekkere eten. We zitten samen aan de tafel met een jong hollands koppeltje en een zuidafrikaan met zijn zoon. 

We praten allen honderduit, engels, nederlands, afrikaans ondereen en iedereen verstaat elkaar. We krijgen nog een dessertje, cake met vanillepap. 

Dan wordt het tijd om naar onze rondavel te gaan. 

Uit de kraan van de douche komt roestbruin water… Om 10 uur valt de elektriciteit uit. Slaapwel!

Gooseberry Lodge in Bethlehem ( Zuid Afrika)

 

We rijden verder naar de lodge; de Gooseberry Lodge in Bethlehem. 

De lodge valt goed mee! We nemen een lekker warm bad, want s’avonds koelt het goed af. 

Daarna een lekker dinner : kip, roast beef, mash potatoes, butternut ( een soort pompoen maar hééél lekker!), groene boontjes en als dessert tiramisu met banaan mmmmmmmm. 

En dan bed in. S’nachts wordt ik wakker. Is het nog niet licht? Ik wil verder! S’morgens vroeg op. 

En als we aan het inpakken zijn zien we dat onze auto gekuisd wordt! Zit allemaal in de prijs in, alhoewel hij nog niet vuil zag. 

Eerst nog een lekker ontbijt; spek en eiers, fruit, yoghurt, toast. En dan, op naar Lesotho!

Zuid Afrika – Lesotho

 

Vele mensen vragen me: wat eten jullie zoal in Zuid Afrika? 

Dus deze keer heb ik ook vermeld wat we hebben gegeten. Over het algemeen wel hetzelfde als bij ons. 

We hadden een goede vlucht, drie zetels voor ons twee! Dat is leuk. We halen onze auto op, een Daihatsu Terrios, en vertrekken richting Bethlehem waar we zullen overnachten voor we Lesotho inrijden. 

Eens we de N3 af zijn rijden we tussen maisvelden en velden vol zonnebloemen. Koeien en varkens op de weg. Onderweg ook wegenwerken, waar we voor 5 km over een slechte zandweg moeten. We zijn goed op tijd en voor we naar de lodge rijden, gaan we langs Lionsrock. 

Dit zou een “big cat sanctuary” moeten zijn. Er is niet veel volk. We informeren naar de “Sanctuary Drive”, een soort game drive tussen leeuwen en andere grote katten. Het lijkt alsof ze de chauffeur nog ergens moeten gaan wakker maken. 

We doen dan toch even deze game drive en zien een aantal leeuwen en leeuwinnen die men uit europese dierentuinen is gaan weghalen, omdat deze niet goed behandeld werden. 

Nu worden ze hier opgevangen en verzorgd. Het is hier niet echt een aanrader, er zouden ook andere katachtigen zijn maar die krijgen we niet te zien. 

Het is alsof hier niemand zin heeft om iets te doen.