Weeral de laatste dag

 

S’morgens beginnen we in te pakken om terug naar huis te vliegen. Als we bijna klaar zijn gaan we ontbijten. Dan nog wat verder inpakken, nog wat praten met een andere gast over het mooie Zuid Afrika. We vertrekken veel te vroeg al naar de luchthaven van Port Elizabeth. 

Het is een hele kleine luchthaven, er zijn maar 4 gates, maar dat wisten wij natuurlijk niet. Het loket waar wij moeten zijn is zelfs nog niet open! Als het open gaat checken we in en dan maar wat wachten in het zonnetje. Nog even genieten van de zonnestralen.

We komen aan in Johannesburg en we hebben daar 4 uur tijd. We drinken iets op een terrasje en lopen nog wat rond. Dan besluiten we van toch al door de security en paspoortcontrole te gaan. Eens we daar door zijn kunnen we nog iets eten van onze laatste randen, denken we...

Er staat een hele lange rij aan de security, dus het is lang aanschuiven. Eens door de security is het nog een langere rij aan de paspoortcontrole! Nee hé! We dachten er snel door te zijn maar dat valt lelijk tegen. Security en paspoortcontrole samen duren langer dan een uur! Dus wat wil dat zeggen? Niks meer gaan eten dus, er is geen tijd meer. De vlieger op en slapen.

In Londen aangekomen, moeten we weer door de security! Hier deze keer geen lange rij. Maar alle vrouwen worden gefouilleerd! Mannen mogen zo door. Dus staat er weer een rij aan te schuiven maar dan alleen vrouwen. 

Je houd het echt niet voor mogelijk. Er zijn al verschillende vrouwen die beginnen te protesteren maar dat haalt toch niets uit. Maar dat hebben we dan ook weeral meegemaakt. 

Enkele uren later zijn we terug thuis, met vele ervaringen rijker!

Hele dag Addo

 

Vroeg op en het Addo Park in. Om 6 uur zijn we al op weg. Is wel raar dat dat hier zo makkelijk is om zo vroeg op te staan en in België is dat een zware taak. We zien s’morgens een paar buffels, verder niet veel. Tot rond 9 uur komen we aan een grasvlakte met een waterput. Er komen olifanten uit het bos de grasvlakte op en stilletjesaan komen ze naar de waterput. Ondertussen staat er ook een kudu ons te bezien. We genieten van de olifanten er er komen er altijd maar bij. We blijven daar een hele tijd staan. De olifanten komen naar de waterput om te drinken. Met hun slurf nemen ze het water op en gieten ze het in hun mond. Met veel gesmos erbij. Na een lange tijd gaan ze verder met heel de kudde en verdwijnen weer in het bos.

De laatste dag in Addo. We pakken onze reiszakken in en laden alles al in de auto. Dan gaan we ontbijten. Om 8 uur zijn we klaar om nog wat dieren te gaan spotten. Toch raar dat wij in Zuid Afrika altijd vanzelf zo vroeg op zijn en in België niet uit ons bed kunnen als we moeten!

De eerste 2 uren zien we niet veel. Alles lijkt nog zo rustig. Tot we in de verte een kudde olifanten zien. We rijden wat dichterbij. Ze staan eigenlijk te veel in de bosjes om ze goed te kunnen filmen of fotograferen. We rijden wat verder en hopen van er nog te zien. Achter een volgende bocht staan er plots 4 olifanten op de weg. We nemen wat foto’s. Er komen er altijd maar meer bij, tot een kudde van 30 olifanten! Ze beginnen langzaam op ons af te komen. Wat moeten we doen??? Gewoon stilletjes blijven staan. De olifanten komen tot voor onze auto en dan naast onze auto stappen ze weg. We hebben de bibber op ons lijf, dat was even kicken! Ik dacht dat ik aan het filmen was maar ben gewoon vergeten van op het knopje te duwen, niks film dus! We rijden verder en als we nog aan het bekomen zijn van deze grote kudde staat er weer zo’n kudde te wachten op ons!! Is dat hier de elephant highway? Weer zo’n grote kudde voor onze auto. Deze keer kan ik wel filmen en probeer niet te veel te bibberen! We staan met onze auto temidden van zo’n grote kudde en weer gaan ze naast onze auto voorbij. Als we willen kunnen we ze aanraken maar dat doen we maar niet! Er zijn ook een paar kleintjes bij dus even stilletjes zijn nu. Wat een ervaring! Zoiets hebben we nog nooit meegemaakt! We trillen over heel ons lijf maar het is echt de moeite! Maken we dit ooit nog wel eens mee? Als de olifanten in de struiken en bosjes zijn verdwenen rijden we weer verder.

Het wordt tijd om Addo te verlaten en rijden richting uitgang. Dan rijden we naar Bluewater Bay waar we nog een nacht gaan verblijven dicht tegen de luchthaven. Als we daar aankomen vragen we of er een carwash in de buurt is. De auto ziet er echt niet uit, zowel vanbinnen als vanbuiten. Normaal is het een witte auto maar is nu eigenlijk oranje! En we weten ook al als je de auto zo afleverd dat ze extra kosten vragen om de auto te poetsen. 

Dus kunnen we daar beter zelf voor zorgen, dat is goedkoper. Nee, hier is dus geen carwash in de omgeving, maar dat is buiten het personeel gerekend. Als we onze bagage uitladen komt een dienstmeisje vragen of we iemand zoeken die de auto kan poetsen? Ja dat zou wel van pas komen. Ze zegt dat ze iemand zal sturen en even later komt er een man aan met een emmer en begint onze auto te poetsen. Voor elk probleem is er hier wel altijd een oplossing! Auto proper, wij blij, en de man die de auto gepoetst heeft, heeft wat bijverdiend dus die is ook blij!

Naar Addo

 

Vandaag een lange rit voor de boeg. We rijden naar Addo National Park. De weg ernaartoe is in het begin wel mooi maar daarna redelijk eentonig. We hebben nog niet ontbeten dus rond 10 uur begint ons maag te grollen, maar er is niks. 

We rijden maar verder. In Jeffry’s Bay stoppen we dan uiteindelijk en gaan iets eten. Jeffry’s Bay is een kustdorpje waar veel zuidafrikaners vakantie komen vieren. Het eten is lekker, een quiche met ‘sampioenen’ en spek. 

We rijden niet naar de Main Gate van Addo, we willen het park in ter hoogte van Colchester. Maar daar zijn natuurlijk juist wegenwerken en we vinden het niet direkt. Na even zoeken vinden we het uiteindelijk wel. Nu Addo in! We zien al meteen enkele warthogs. En even later een olifant! We stoppen om een foto te nemen en plots zie ik achter ons nog een hele grote olifant naderen tot vlakbij onze auto. Maar dan wijkt de olifant af en gaat de bush in. Toch machtige dieren! We zien ook nog zebra’s en natuurlijk de Dungbeetle; een mestkever maar dan wel een grote die niet kan vliegen. Gewoonlijk zijn ze met 2 en duwt één van hen een mestbol verder. Echt grappig om te zien. We stoppen en filmen het harde werk dat de Dungbeetle verzet. In het Main Camp heb ik een Forest Cabin gereserveerd, een houten chalet met 4 bedden en een badkamer en een eethoek. Er is ook nog een klein terras aan. Voor 2 personen is dit goed te doen maar voor 4 is dit toch wel een beetje klein. 

S’avonds gaan we eten in het restaurant van het Main Camp. De prijzen vallen hier goed mee. Wim neemt een steak met Monkeygland saus, iets wat wij niet kennen maar toch heel lekker.

Knysna

 

De zon schijnt dus buiten ontbijten. Dan gaan we Knysna verkennen. Het is weer zonnig en warm. We volgen de borden ‘’The Heads’. The Heads zijn oranje zandsteenkliffen en het water van de zee spat omhoog tegen deze kliffen. Grote golven slaan tegen de rotsen omhoog en gaan dan de lagune in. Geweldig om te zien en je kan hier echt zitten genieten van de natuur. We rijden ook nog de berg op en dan kan je alles van boven bezichtigen. 

Dan naar Knysna zelf. Er is ook een Waterfront met winkeltjes en restaurants. Sjieke boten liggen klaar... om nooit uit te varen? Heel toeristisch. We rijden ook nog naar Leisure Island om nog foto’s te maken van de Heads met vooraan de lagune. Thessen Island is een vakantiedorp en je mag niet overal komen als je er niet logeert. Ok hier hebben we het wel gezien. Terug naar Plett, naar het strand. De zee is heel ruw en de golven zijn groots. Het lawaai dat de golven maken lijkt op gedonder. Maar zo fascinerend! We gaan naar de Dock Lookout, een restaurant met een groot terras met uitzicht op de zee. Een reddingsbootje traint en amuseert zich op de hoge golven en een jetskier waagt zich ook op deze wilde zee! 

S’avonds eten we bij ‘Off The Hook’, vis natuurlijk! Wim neemt Hake (kabeljauw) en ik gegrilde inktvis, alles met fritjes en spinazie en butternut, mmm jammie!

Tsitsikamma

 

S’morgens worden we wakker en doen de gordijnen open, kijken buiten... stormweer! Veel wind! Wat nu? Ik wou een ontbijt klaarmaken en buiten eten maar dat zal niet gaan. Plannen wijzigen. We besluiten naar Tenikwa te gaan, een cat rehab center. Normaal doen we dit niet gauw maar door het stormweer zit er niet veel anders op. En dan zien we toch wat diertjes. We krijgen daar een geleide tour en zien caracals, servals, cheetah (we mogen heel dichtbij komen!), african wild cat en luipaard. Ook nog baboons. Er zijn ook nog meerkatjes maar die zien we niet omdat ze zich verstoppen door de regen. Tegen de middag is het gedaan met het stormweer en wordt het terug warmer. 

We rijden naar Tsistikamma, naar de Suspension Bridge. We betalen R120 (€10,5 per persoon) om het Nationaal Park in te mogen. We parkeren onze auto en dan is het nog 1 km te voet, maar dan wel over trappen op en neer, dus dat neemt wel wat tijd in beslag. Ook nog de nodige foto’s daarbij! Met mijn hoogtevrees is het moeilijk om daar te geraken maar ben heel blij dat het me gelukt is! De emoties en de adrenaline gieren door mijn lijf! Wat voor iemand zo normaal lijkt is voor mij een zware soms onmogelijke opvave. Het is een ruige kust met veel rotsen, aan de andere kant is een bos. Over de riviermonding is een hangbrug. 

Als we terug zijn van de wandeling beseffen we pas dat het al laat is en rijden terug naar onze B&B. Terwijl we rijden begint het donker te worden, dat is niet zo leuk om te rijden er is nergens verlichting. S’avonds gaan we eten in een Portugees restaurant ‘LM’. Wim neemt een kipbrochette met fritjes en ik neem ook kip maar dan in een lichtpikante saus en met rijst. De dag was weeral veel te snel voorbij.

Prince Alfred Pass

 

Op weg naar Plettenberg Bay. Het zonnetje schijnt terug en het is warm. We nemen eerst de N9 richting Joubertina, want we willen over de Prince Alfred Pass. Ter hoogte van het dorp Avontuur nemen we de R339. Het is een gravel road met groen en bergen rondom. We voelen ons in the middle of nowhere. Af en toe hebben we een tegenligger. 

We rijden langs oranjerode rotsen en een riviertje naast de rode weg. We komen aan in een dorpje, De Vlugt, enkele huizen en niets meer. 

We stoppen bij ‘Angie’s G Spot’. Een prachtige plek in het midden van de natuur aan de rivier. Je kan hier eten, drinken en overnachten. Meestal komen hier motorrijders. Het ziet er een heel leuke gezellige plaats uit en vind het spijtig dat we moeten doorrijden. Een hele mooie pas om te doen, we zijn blij dat we deze weg genomen hebben. 

In Plettenberg Bay aangekomen gaan we enkele nachten verblijven bij Robberg 13.. Ze hebben ze een gezellige lapa, een overdekte plek in de tuin met tafel en stoelen en een braai (bbq). Dus gaan we nog naar de winkel voor vlees en groenten. We kopen steak wat hier heel goedkoop is. 

Voor Beeffillet betaal je hier ongeveer €6 de kilo, bij ons is dat €30!

Swartbergpass ... poging 2

 

De volgende morgen besluiten we om toch nog de Swartbergpass te proberen. Vanaf dat er terug veel mist is zullen we terugkeren. Maar als het meevalt rijden we door. Er hangt minder mist in de bergen, nu zien we toch waar we rijden en hoe diep het soms is. Onderweg zien we baboons. We stappen even uit om er foto’s van te maken. Als we verder rijden beseffen we dat sommige stukken hier toch eng zijn, dat hadden we gisteren dus niet gezien door de mist! 

We komen aan de top, waar we gisteren ook waren. Nu rijden we verder. We dalen een beetje en dan weer terug stijgen. Deze kant van de berg is heel spectaculair maar dieper en de weg lijkt smaller. Onder ons zien we de weg met haarspeldbochten liggen. Al goed dat er bijna geen verkeer is! Als we meer dalen verandert de weg met enge dieptes in een mooie kloof. Spijtig begint het stilletjes te regenen, maar toch genieten we van deze mooie rotsformaties. 

Na de kloof komen we in het dorpje Prince Albert. Daar stoppen we even om iets te drinken. Als we verder rijden komen we aan de Meiringspoort, ook een prachtige kloof, maar hier rij je gewoon op de N12. Ook hier is het weer heel mooi en de moeite om er door te rijden. Alleen de regen maakt het iets minder. Na deze kloof stoppen we in het dorpje De Rust voor een kleine hap en een drankje. 

Dan verder terug naar onze lodge.