Enkele mensen lachen met ons, die 2 witte in een matatu!
Sylvester zijn schooltje is in Majengo, iets voorbij Kikambala. Hij werkt daar vrijwillig als leraar. Vele kinderen van het schooltje zijn wezen. Ze hebben hun ouders verloren door AIDS, malaria, een ongeval met de auto of ook wel door brand. We gaan eerst in Mtwapa naar de bookshop en kopen daar schriftjes, potloden, slijpers, gommen en een bel voor Sylvester. Wat verder kopen we nog een bal aan een kraampje. We nemen terug de matatu tot in Majengo en dan stappen we nog een half uurtje verder tot aan het schooltje. De kinderen komen op ons afgestormd en roepen “nice to meet you!” Ze willen allemaal een handje geven. Sylvester laat ons de klasjes zien. Een grote hut in 2 klasjes gedeeld, het ene met bankjes, het andere met strooien matjes. Er is ook een nieuw klaslokaal met bankjes. Toch wel ongelooflijk hoe enkele mensen vrijwillig in dit arme land zich ontfermen over kinderen die anders geen mogelijkheid hebben om naar school te gaan. De kinderen raken ons constant aan, ze nijpen in onze benen en spelen met mijn tenen. Ze vinden mijn sproeten wel grappig en voelen er aan. Ze willen allemaal wel op de foto en daarna kijken op het kleine venstertje. Ze vinden het toch wel leuk zo henzelf te zien. Ze hangen allemaal rond ons, we krijgen bijna geen lucht meer. Ze stellen vragen van waar we komen. Sylvester probeert uit te leggen dat het in België koud kan zijn en water dan bevriest. Maar dat vinden ze toch maar raar.
Als je deze blije kinderen ziet en dan denkt aan onze scholen, wat een verschil! Je krijgt er een triestig gevoel bij, Sylvester doet fantastisch werk en krijgt geen steun van de overheid. Hij doet dit alles met de steun die hij krijgt van gulle schenkers.
Een beetje verder maken mannen een waterput, een gevaarlijke job! Als de waterput klaar is moeten de mensen van het dorpje niet meer zo ver lopen om water te halen.
Sylvester vraagt ons of we over hem en zijn project zullen praten in België.
Als we terug wandelen blijven enkele kinderen ons volgen en stellen nog allerlei vragen, tot Sylvester zegt dat ze terug moeten gaan. We nemen afscheid van de kinderen, we zullen nog veel aan hen denken.
Ik vraag me nog maar eens af waar het geld dat de toerist achterlaat in Kenia, naartoe gaat. Weer krijg ik hetzelfde antwoord : de regering steekt het in zijn zakken, er is veel corruptie en de mensen hebben niets. Wegen worden gebouwd door de Europese Unie, de bevolking hangt af van goede doelen, en in de krant lezen we dat een Keniaanse minister een kantoor laat bouwen van 3 miljoen €! Eigenlijk is het de taak van de overheid om voor hun volk te zorgen maar dat gebeurd blijkbaar niet.
De dag erna gaan we naar nog een ander project in Mtwapa. 4 vrijwilligers zorgen hier ’s middags voor een lunch voor een zestiental weeskinderen. Ze doen samen ook allerlei activiteiten zoals zingen en dansen. We worden uitgenodigd om mee naar het huis van één van de vrijwilligers te gaan. Ze laat ons haar keuken zien, een kot van golfplaten met enkele grote kookpotten. We gaan met z’n allen in de woonkamer zitten en worden getrakteerd op limonade.
Als we terug gaan naar de hoofdbaan lopen de vrijwilligers een eindje mee. Ze vertellen nog honderduit over hun project. Plots scheuren de ‘motorbikes’ roekeloos door de straten. Met deze brommers kan je meerijden tegen betaling. Ze zijn helemaal uit hun normale doen, ze zijn opgewonden.
Blijkbaar is er iets gebeurd. We moeten oppassen of ze rijden ons nog onderuit! Eén van de vrijwilligers verteld dat ze een dief hebben opgepakt, een jongen die één van de brommers had gestolen. Ze hebben deze jongen hardhandig aangepakt. Ze hebben hem gebeten, geslagen, ………
We gaan nog een biertje drinken op een terrasje om nog wat na te praten. Er komt een man op ons af, blijkbaar dronken, hij vraagt geld om naar het hospitaal te gaan. Hij laat zijn been zien met een grote open wond. De dienster komt er plots bij en roept naar de man. We verstaan er niets van. Uiteindelijk gaat de man weg. Ze vertellen ons dat deze man deze wond telkens weer openhaald om zo aan geld te komen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten