Wasini Island

Opstaan om 5 uur ‘s morgens… is dit vakantie??? Een safaribusje komt ons ophalen aan het hotel. We rijden naar Mombasa en daar de ferry op. Weer veel chaos, drukte, lawaai en vooral veel getoeter. Mensen proberen nog snel iets te verkopen. Auto’s en vrachtwagens gaan de ferry op, daarna aan de ene kant voetgangers en aan de andere kant fietsers. Er staat een bord dat men geen foto’s mag nemen of filmen. Na de ferry rijden we weer veel te vlug verder, zigzag tussen de potholes.
Eindelijk zijn we er. Mensen proberen drank, snoep, pennen te verkopen: “to give to the children of the island!”
Dan de boot op. We varen de zee op en na een tijdje zien we dolfijnen. We hebben geluk want het zijn er wel wat en het was geen garantie dat je ze ziet. Verderop stopt de boot en kan je gaan snorkelen. De snorkeluitrusting zit mee in de prijs, maar ja , er zijn natuurlijk niet genoeg brillen en vliezen en ik blijf aan boord, pech… Wim gaat snorkelen en maakt foto’s van deze mooie onderwaterwereld, de seasafari! En ik maak dan maar wat foto’s van Wim en de omgeving. Na het snorkelen varen we verder voor onze lunch “with seafood”. Eerst moeten we overstappen in een klein bootje. Met veel te veel mensen in het kleine bootje varen we naar een trapje en zo bereiken we het “eethuisje”.Ondank er geen muren zijn, alleen maar een dak, ruikt het hier naar een koeiestal. Dat beloofd! Mooi uitzicht, dat wel. We schuiven aan en bestellen iets om te drinken. Voor de drank moeten we betalen, alhoewel de trip ‘all in’ was, en ze rekenen nog goed door ook : 600 shilling voor 2 biertjes. We krijgen krab en daarna vis.
Na het eten maken we een wandeling met de hele groep naar “the village”. We wandelen door het dorpje en kinderen komen op ons af: “Give me! Give me sweets, give me money!” Ze vragen het niet meer aan je, het lijkt wel commanderen. Ze laten je niet gerust en lopen constant voor je voeten. “Geef me snoep, geef me geld, koop iets!” Ik word er niet goed van
, we geven dan ook niets. Aan het einde van de wandeling is er een koraaltuin, voor we erin mogen moeten we wéér betalen. Niet zoveel maar we vinden dat we genoeg betaald hebben voor de trip die zogezegd “all-in” was. We maken hier een opmerking over, andere mensen vinden dit toch ook wel wat te veel worden. We betalen hier dus niet. De fun is er een beetje af, het is altijd maar “give me” of “pay me”. Triestig. Men vertelt ons dat het geld naar de “community” gaat, en dat de mensen het Wasini eiland hiermee onderhouden. We willen het wel geloven, maar overal zien we vuil liggen, het is hier een echt vuilnisbelt. Ook in het water ligt het vol plastik, schoenen, blikjes, flesjes. Hier wordt niet veel aan onderhoud gedaan en kinderen gaan niet naar school maar bedelen alleen maar. Voor je
het park ingaat staat er een groot bord dat je geen vuil mag achterlaten, je verwacht dan ook niet van zo een vuilhoop te zien. Hebben deze mensen geen respect voor de natuur en henzelf?
We rijden terug naar ons hotel, weer vliegensvlug, al hotsend en botsend, met 2 bijna-

aanrijdingen en de nodige adrenaline. Grote bussen (matata) steken ons voorbij, zonder dat ze duidelijk kunnen zien of er tegenliggers aankomen. Een vrachtwagen moet uitwijken en rijdt de berm-bush in. Terug de ferry op, nog wat in de file staan en we zijn terug aan het hotel. Een douche met koud water, het warme zal al op zijn. Terwijl ik aan het schrijven ben probeert er ook nog een aap door ons raam te dringen. Daarna wat gaan eten en slapen.