Een beetje uitslapen en dan een goed ontbijt.
Daarna al even de omgeving verkennen en we wandelen naar het strand. Blijkbaar zijn er weinig toeristen. Met de verkiezingen aan de gang hier blijven toeristen weg. Er liggen vele kleine visjes op het strand. Tussen de mazen van het net geglipt? Enkele jongens spreken ons aan, ze willen natuurlijk vanalles verkopen maar we laten ons niet doen hé.
We praten wat met elkaar en ze vertellen ons over vissen en inktvissen. Er ligt een enorme grote kwal op het strand. Eén van de jongens neemt ze op en laat duidelijk zien hoe een kwal er eigenlijk uit ziet! Dan komt er een vrouw op ons afgelopen, een oudere vrouw met lang kleed. Ze neemt ons vast en zegt dat ze ‘Mama Africa’ heet. Haha, heten alle mama’s hier zo niet? Ze praat en blijft maar praten. We lachen ermee, het is voor ons wel grappig. Ze laat ons haar stalletje op het strand zien, ze verkoopt pareo’s, beeldjes, mandjes, juwelen. Het is natuurlijk de bedoeling dat we kopen, maar we houden ons wat van de domme, we hebben toch nog geen CFA’s (munteenheid Senegal).
Nog wat foto’s en we zijn natuurlijk de beste vrienden. We krijgen een kado van haar, een halsketting, maar dan moeten we wel beloven om later bij haar te kopen. We proberen het kado of te slaan maar dat lukt ons echt niet. Het is een echte commerce madam! Dan gaan we ‘winkelen’. Duarte, de zoon van Dominique, neemt ons mee. De winkeltjes worden hier ‘boutiques’ genoemd, zo groot als een bezemkast volgestouwd met vanalles en nog wat. Je kan er wat eten in blik kopen, eieren, brood, drank, uien, pampers.
Ook kleine porties boter, bloem of suiker, hetgeen men nodig heeft voor die dag. Zo gaat dat in Afrika. Ook sigaretten per stuk. Als Wim een slof sigaretten koopt is de winkelier zijn volledige stock uitverkocht!
Op elke hoek van de straat heb je wel zo’n ‘boutiques’, elk met een ander assortiment. In de ene boutique kopen we een fles whiskey, in de andere blikjes tonijn, in nog een andere 2 uien. En wat verder in de straat wordt de sla vers geplukt, een zakje vol.
s’Avonds gaan we eten bij ‘Chez Poulo’. Wim neemt calamares met look en rijst. Ik bestel dorade, maar ze brengen een brochette van lotte, ok dat is ook wel goed.
Nog wat wijn en Pastis, franse invloed. Het restaurantje loopt goed vol. Er zijn nog klanten maar geen plaats meer. Blijkbaar hebben ze maar enkele menukaarten en 1 pot mayonaise want die gaan van tafel naar tafel. Héél lekkker gegeten, nu lekker slapen!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten