St Lucia

Klaar om de walvissen te gaan spotten

We gaan naar de zee!
St. Lucia is een dorpje aan de zee, met restaurantjes, hotels, B&B’s, backpacker. Het is bekend omdat hier een groot natuurpark is. Het iSimangaliso Wetland Park. Er is het meer van St Lucia met zijn nijlpaarden en crocs. Een ongeloofelijke diversiteit aan ecosystemen omringen het 40 km lange Lake St. Lucia, van mangrovemoerassen tot gras- en bushveld. Het gebied is uitgeroepen tot werelderfgoed. We rijden door het park richting Cape Vidal. De natuur is hier prachtig. We zien buffels, zebra’s en impala’s. Het is echt uniek. Cape Vidal is een adembenemend mooi strand met hoge duinen en bossen.
We maken een boottocht op het meer en zien nijlpaarden, crocs en verschillende vogels.
We verblijven in Bib’s, een leuke backpacker. We gaan naar de winkel en kopen wat groenten en vlees. s’Avonds word de braai aangestoken en kan je je vlees braaien. Lekker gezellig en goedkoop. Het is juist weekend en hier word wel wat gefeest aan de bar. Maar onze kamer is aan de andere kant en hebben er geen last van. s’Morgens zien we hier nog een paar mensen hun roes uitslapen op de tafel en in de zetels. Als het maar plezant is geweest hé.
De volgende dag hebben we een boottocht op de oceaan gepland, op zoek naar walvissen. We worden in een jeep naar het strand gebracht samen met 8 andere mensen. De zee is heel wild maar we zijn er gerust in. De kapitein geeft ons uitleg en zegt dat het een rollercoaster gaat worden. Ik ben er al niet meer zo gerust in. We moeten een oranje jas aan en een zwemvest. Dan stappen we in de boot en gaan zitten. De boot wordt in het water geduwt door een tractor. We moeten ons stevig vasthouden en de boot vertrekt met een grote vaart over de hoge golven, golven van 6 meter hoog! Dit is echt niet te doen, we vliegen van hier naar daar en het water komt langs alle kanten over de boot over ons. We hebben moeite om ons vast te houden en ik schuif onderuit. De boot komt telkens weer naar beneden met een grote klap om dan weer terug naar boven te gaan. Dit is verschrikkelijk! Als we de branding voorbij zijn wordt de boot gelukkig wat rustiger, maar door de golven kunnen we toch niet normaal recht staan. Enkele minuten later zien we ze dan; de walvissen. Dit is echt super! Prachtig! We proberen fotos te maken, maar door het schudden van de boot lukt het niet zo goed. Uiteindelijk toch nog mooie fotos gemaakt! Dit is echt ‘once in a lifetime’.
Na ongeveer een uur op de zee gaan we terugvaren. Oh nee, weer door die branding over die hoge golven! Dit zie ik echt niet zitten maar het zal wel moeten. We houden ons stevig vast en de marteling kan beginnen. Uiteindelijk vliegt de boot in volle vaart op het strand. Dit was het, het ging iets beter dan heenvaren. Men vertelt dat het op het nippertje was van niet uit te varen omdat de zee te ruw is. Ja zeg, dit doe ik nooit meer! Het was een fantastische ervaring, maar een serieuze marteling voor ons lijf, we zijn er een paar dagen stijf van en we hebben hier en daar wat blauwe plekken.
s’Avonds willen we internetten in de backpacker en gaan naar de receptie. Het wil weer eens lukken het internet werkt niet. Overal hebben ze internet maar het werkt nooit. Afrika hé. We willen onze kamer betalen met visa, maar wat denk je? Nu werkt dat ook juist even niet. Morgen misschien. En als we de volgende dag teruggaan werkt het nog niet. Morgen misschien. We proberen dan maar eens te bellen naar het thuisfront met een publieke telefoon. We werpen geld in het ding…werkt niet natuurlijk. We maken er ons niet druk over, we hebben ons aangepast.