scenic drive

 

Vroeg wakker natuurlijk! 

Eerst een ontbijt in de lodge; toast, sunny side up (spiegelei), yoghurt, fruit. 

Rond 9 uur zijn we al op weg met onze “mini” 4X4. We gan een scenic drive doen, volgens het foldertje 2 uur, 20 km. Dat zal bij ons natuurlijk langer duren. Regelmatig stoppen we om van het uitzicht te genieten. Onderweg zien we kleine dorpjes, een aantal hutten bij elkaar. 

Mensen, kindjes roepen ons na. Taxibusjes rijden ook hier. We laten er drie voorbij steken. Ze zitten volgepropt en als het busje voorbij rijdt zingen en fluiten de mensen ons na. Wat later komen we geen busjes of autos meer tegen. 

Af en toe iemand te paard of te voet, met een paar schapen. Het is een wondermooie route, het lijkt wel een poster, wat een mooi landje! Soms is het echt wel ruw rijden. 2 dagen ervoor heeft het hard geregend en de zandwegen zijn in modderwegen veranderd met diepe putten. Soms denk ik dit lukt niet meer, maar Wim ziet het allemaal goed zitten, dus ik vertrouw op hem. 

We keren terug en ondertussen is het heel warm geworden. We doen dezelfde weg terug en de modderpoelen zijn al aan het opdrogen. Als de zon erdoor komt, brandt ze fel! Oppassen dus met ons bleke velletje. Volgens de folder een 2 uur durende drive, voor ons met de nodige stoppen, 4 uur en half! We zijn hier om te genieten. 

Na de middag doen we een “village walk”, een gids ( lokale jongne) gaat mee om de nodige uitleg te geven over het leven van de basotho. Zo verdienen deze jongens toch ook nog iets. 

We gaan naar een lokale bar, waar ze hun bier zelf brouwen. We proeven maar echt lekker is het niet. We nemen een paar foto’s en ik krijg ook al een huwelijksaanzoek… We lopen verder door het dorpje. Mensen verkopen “handicrafts”, zelfgemaakte souveniertjes. 

Je kunt ze het ook niet kwalijk nemen, ze hebben niets. We hebben ook wat kinderkleding bij vanuit België. Normaal doen we dit nooit, maar iemand vroeg om ze mee te nemen. In Malealea is ook een Development center en we geven ze daar af. 

Zij zullen ervoor zorgen dat de kleding goed terecht komen . Wij willen geen “rijke blanke die uitdeelt aan de arme zwarten” zijn. Uiteindelijk kennen wij de situatie van een land niet. De mensen van het Development center zullen ook wel beter weten wie het hardst nodig heeft. 

We hebben al geleerd van nooit aan kinderen zomaar te geven. We hebben ook een hoop pennen en potloden bij die we schenken aan scholen. Eerst een glaasje wijn in de bar en dan naar de dinning room. Er is bijna geen volk meer, we zitten er nog met 7 terwijl gisteren het hier bomvol was (+- 80 mensen). 

We krijgen weer lekker eten voorgeschoteld; lambstew, butternut (mijn favoriet!), groen boontjes, rijst en als dessert bananencake met vanillepudding. 

We kruipen weer vroeg onder de wol, letterlijk en figuurlijk want s’avonds wordt het hier heel koud, terwijl overdag het heel heet kan zijn!