Maybe we can change the world together?

Maandag 4 augustus 

 

Veel te vroeg wakker! 

Ik ben nog moe, maar we zijn wel in Uganda! Dus niet hier om in ons bed te liggen hé! 

Het ontbijt valt hier ook al goed mee, spanish omelet. Eerst geld halen want we hebben nog geen Ugandese Shillings. We halen het maximum af, 400000 Shilling (115 €), allemaal in briefjes van 10000! Wat een pak geld! 

Dan wat inkopen doen voor onze tour door Uganda. Daarna wandelen we naar Lake Victoria. Mensen spreken ons aan en kinderen wuiven naar ons. Een koppeltje komt naar ons toe en vraagt van waar we zijn. Ze stellen hun voor ; Jimmy en Jaklin. Ze willen onze vrienden zijn en we moeten bij hen eens thee komen drinken. Jimmy vertelt dat in Uganda voedsel geen probleem is maar wel de huisvesting. Mensen hebben geen goede huisjes. Daarop heeft hij iets bedacht; prefabhuisjes. 

Hij wil de wereld veranderen en vraagt :”Maybe we can change the world together?” Hij geeft ons zijn adres, een echt adres is het niet. We moeten maar aan de bodadriver (brommertaxi) vragen waar het is, die weten het wel. We moeten zeker bij hem langskomen. 

We wandelen terug naar het Sunset Motel. Een vermoeiend tochtje want het is altijd bergop nu. Twee bodadrivers vragen of ze ons ergens naartoe kunnen brengen. Gaan we het eens wagen? We spreken een prijs af (2€) en stappen achterop de brommer. Oei oei, ik vraag om niet te snel te rijden. Maar ze brengen ons toch heelhuids terug. Wat een zot zicht twee witten achterop de brommer! 

S’avonds gaan we naar het strand en zetten ons op het terras bij “Gorettis”. We genieten van het uitzicht op het meer.